Kortsluiting
DE REIS VAN LOÏS
De reis van Loïs''Hoi. Mijn naam is Loïs Blijleven. Ik ben vijftien jaar en ik woon op een boot. Dus dat ben ik. En nu wil ik wel weten wie jullie zijn.'
Na de zoveelste verandering van school besluit Loïs het anders aan te pakken. Ze wil niet langer klasvulling zijn, die iedereen alweer vergeten is zodra ze van ligplaats veranderen. Ze zal laten zien wie ze is, met een eigenzinnige kledingstijl en zelfbewust gedrag. En vragen over haar moeder zal ze handig omzeilen.
Haar nieuwe rol gaat haar verbazend goed af. Het duurt maar even of twee jongens strijden om haar aandacht. Maar de een heeft daar heel andere redenen voor dan de ander ...
Een van hen weet door Loïs' onverschillige buitenkant heen te prikken. Langzamerhand beseft ze dat ze een keuze moet maken: wil ze de rest van haar leven het verleden achter zich aan blijven slepen of heeft ze de moed het nog éénmaal in de ogen te kijken?
ISBN:9789087182205 / 1e druk /Pagina's:232
Recensies De reis van Loïs Reformatorisch Dagblad | 29 november 2019
„Wat ze niet weten wil, beheerst Loïs’ leven” staat als motto op ”De reis van Loïs”. Eeuwoud Koolmees tekent zijn hoofdpersoon als een dwarse, eigenzinnige puber die mensen niet te dichtbij laat komen. Wat haar geheim is, komt pas in de laatste hoofdstukken uit.
Voordat het zover is, passeert er vanalles in Loïs’ leven: een nieuwe school, bijbaantjes – en brieven van haar moeder die Loïs ongelezen laat. Uiteindelijk blijkt dat het geheim van de afwezige moeder de bron van het verdriet is in Loïs’ leven. Het boek is in de ik-vorm geschreven en dat brengt de hoofdpersoon dichtbij. Het is knap hoe de schrijver woorden geeft aan Loïs’ gevoelsleven. Duidelijk is wel dat Loïs geen lieverdje is, maar mensen onbarmhartig tegen elkaar kan uitspelen. Ook in de omgang met Dexter en Remco komt dit naar voren: na een fijne en gezellige dag zeilen met Dexter papt Loïs toch weer met Remco aan, puur om Johanna daarmee een hak te zetten. Wat dat betreft buitelen de gebeurtenissen en stemmingswisselingen in dit vlot geschreven en eigentijdse boek wel een beetje over elkaar heen – chaotisch zoals het in een puberbrein kan zijn. Na de heftige ontknoping aan het einde van het boek, overvalt het plotselinge slot de lezer dan ook wel een beetje. De titel is goed gekozen: Loïs is niet alleen vaak op reis omdat haar vader een schip heeft; ook innerlijk maakt ze een verre reis om alles wat in haar leven gebeurt een plek te geven, van haat en afschuw tot toenadering en vergeving.
DE REIS VAN LOÏS
De reis van Loïs''Hoi. Mijn naam is Loïs Blijleven. Ik ben vijftien jaar en ik woon op een boot. Dus dat ben ik. En nu wil ik wel weten wie jullie zijn.'
Na de zoveelste verandering van school besluit Loïs het anders aan te pakken. Ze wil niet langer klasvulling zijn, die iedereen alweer vergeten is zodra ze van ligplaats veranderen. Ze zal laten zien wie ze is, met een eigenzinnige kledingstijl en zelfbewust gedrag. En vragen over haar moeder zal ze handig omzeilen.
Haar nieuwe rol gaat haar verbazend goed af. Het duurt maar even of twee jongens strijden om haar aandacht. Maar de een heeft daar heel andere redenen voor dan de ander ...
Een van hen weet door Loïs' onverschillige buitenkant heen te prikken. Langzamerhand beseft ze dat ze een keuze moet maken: wil ze de rest van haar leven het verleden achter zich aan blijven slepen of heeft ze de moed het nog éénmaal in de ogen te kijken?
ISBN:9789087182205 / 1e druk /Pagina's:232
Recensies De reis van Loïs Reformatorisch Dagblad | 29 november 2019
„Wat ze niet weten wil, beheerst Loïs’ leven” staat als motto op ”De reis van Loïs”. Eeuwoud Koolmees tekent zijn hoofdpersoon als een dwarse, eigenzinnige puber die mensen niet te dichtbij laat komen. Wat haar geheim is, komt pas in de laatste hoofdstukken uit.
Voordat het zover is, passeert er vanalles in Loïs’ leven: een nieuwe school, bijbaantjes – en brieven van haar moeder die Loïs ongelezen laat. Uiteindelijk blijkt dat het geheim van de afwezige moeder de bron van het verdriet is in Loïs’ leven. Het boek is in de ik-vorm geschreven en dat brengt de hoofdpersoon dichtbij. Het is knap hoe de schrijver woorden geeft aan Loïs’ gevoelsleven. Duidelijk is wel dat Loïs geen lieverdje is, maar mensen onbarmhartig tegen elkaar kan uitspelen. Ook in de omgang met Dexter en Remco komt dit naar voren: na een fijne en gezellige dag zeilen met Dexter papt Loïs toch weer met Remco aan, puur om Johanna daarmee een hak te zetten. Wat dat betreft buitelen de gebeurtenissen en stemmingswisselingen in dit vlot geschreven en eigentijdse boek wel een beetje over elkaar heen – chaotisch zoals het in een puberbrein kan zijn. Na de heftige ontknoping aan het einde van het boek, overvalt het plotselinge slot de lezer dan ook wel een beetje. De titel is goed gekozen: Loïs is niet alleen vaak op reis omdat haar vader een schip heeft; ook innerlijk maakt ze een verre reis om alles wat in haar leven gebeurt een plek te geven, van haat en afschuw tot toenadering en vergeving.
